معنی گزند آوردن در لغت نامه دهخدا

صدمه رساندن. آسیب آوردن. آزار رساندن:، گر درم داری گزند آرد بدین، بفکن او را گرم و درویشی گزین.، رودکی.، به تیر و کمان و به تیغ و کمند، بکوشد که بر دشمن آرد گزند.، فردوسی.، و رجوع به گزند شود

معنی گزند آوردن در فرهنگ لغت هوشیار

آسیب رساندن صدمه رساندن

معنی گزند آوردن - جستجوی لغت در جدول جو

گزند آوردن(غَ زَ دَ)

لغت نامه دهخدا

گزند آوردن

فرهنگ لغت هوشیار

گرد آوردن

جمع کردن، فراهم آوردن، انباشتن

فرهنگ فارسی عمید

گزند خوردن

آسیب دیدن

فرهنگ فارسی عمید

بند آوردن

بستن و جلوگیری کردن، جلو جریان چیزی را گرفتن

فرهنگ فارسی عمید

وزن آوردن

(فُ تَ)

وزن آردن. وزن داشتن. سنگینی داشتن. (یادداشت مرحوم دهخدا) : مشقت طاعت در جنب نجات آخرت وزنی نیارد. (فرهنگ فارسی معین از کلیله و دمنه چ مینوی ص 53).
چه وزن آورد جای انبان باد
که میزان عدل است و دیوان داد.
سعدی.
نیاز من چه وزن آرد بدین ساز
که خورشید غنی شد کیسه پرداز.
حافظ (دیوان چ قزوینی - غنی ص 355).
، اعتبار و قدر داشتن. (یادداشت مرحوم دهخدا)

لغت نامه دهخدا

بند آوردن

(نَ)

متوقف ساختن (آب، خون، نفس و غیره). (فرهنگ عامیانۀ جمالزاده). بازداشتن. قطع کردن. جلوگیری نمودن. بند آوردن آب، خون و راه.

لغت نامه دهخدا

گرد آوردن

(زَ مَ بُ دَ)

جمع کردن. فراهم آوردن. (از آنندراج) :
اگر بخشش و دانش و رسم و داد
خردمند گرد آورد با نژاد.
فردوسی.
چو شد پادشا بر جهان یزدگرد
سپه را ز شهر اندرآورد گرد.
فردوسی.
که هرچند گرد آورم خواسته
همان کاخ و هم گنج آراسته.
فردوسی.
گرد آورم سپاهی دیبای سبزپوش
زنجیرزلف و سروقد وسلسله عذار.
منوچهری.
پس علما را جمع گرد آورد در سر و ایشان را گفت: من این سگ زندیق را به دست آوردم. (فارسنامۀ ابن البلخی ص 64). از همه جهان مردم گرد آورد و عهدنامه نبشت. (نوروزنامه).
مور گرد آورد به تابستان
تا فراغت بود زمستانش.
سعدی (گلستان).
ز هستی تهی آی سعدی صفت
که گرد آوری خرمن معرفت.
سعدی (بوستان).
یکی عدل تا نام نیکو برد
یکی ظلم تا مال گرد آورد.
سعدی (بوستان).
رجوع به گرد آوریدن شود.
- فهم گرد آوردن، حواس جمعی. در تداول امروز، توجه و دقت. تمرکز افکار:
جمله گفتندش که جانبازی کنیم
فهم گرد آریم و انبازی کنیم.
مولوی.
فهم گرد آرید و جان را دل دهید
بعد از آن از شوق پا در ره نهید.
مولوی

لغت نامه دهخدا

گزند خوردن

(غَ گِ رِ تَ)

گزندرسیده شدن. (آنندراج). صدمه دیدن. آسیب دیدن:
به زیر شاخ گل افعی گزیده بلبل را
نواگران نخورده گزند را چه خبر.
نظیری نیشابوری (از آنندراج).
و رجوع به گزند شود

لغت نامه دهخدا

گزند آمدن

(غَ تَ)

بگزند رسیدن. گزند دیدن. آسیب دیدن:
گزند آیدم زین جفاپیشه مرد
کند بر من از خشم و کین روی زرد.
فردوسی.
چو پاداش آن رنج پند آیدم
هم از شاه ایران گزند آیدم.
فردوسی.
چو جان رفت اگر رست از اندوه و بند
زیان نیست گر بر تن آمد گزند.
اسدی.
و رجوع به گزند شود

لغت نامه دهخدا

گزند کردن

(کَ دَ)

آسیب رساندن. ضرر زدن. ضور. (دهار) (تاج المصادر بیهقی). ضیر. (دهار) (منتهی الارب). ضر. (منتهی الارب) : آتش گرد او میگردید و گزند نمیکرد. (تفسیر ابوالفتوح).
ضعیفان را مکن بر دل گزندی
که درمانی بجور دردمندی.
سعدی (گلستان).
نه آفتاب مضرت کندنه سایه گزند
که هر چهار بهم متفق شوند ارکان.
سعدی

لغت نامه دهخدا